Το Ευρωκοινοβούλιο έχει εγκρίνει την Πράσινη Συμφωνία σύμφωνα με την οποία δεσμεύονται νομικά τα κράτη και η Ε.Ε. ως σύνολο για μηδενικές εκπομπές αερίων μέχρι το 2050. Αυτό επιφέρει ένα σωρό αλλαγές στη ζωή των πολιτών της Ευρωπαϊκής ένωσης, αλλάζει τους συσχετισμούς μεταξύ των κρατών και μεταξύ άλλων, μεταβάλλει και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα τους εμφανίζοντας τα συγκριτικά μειονεκτήματα μιας εσφαλμένης και ρυπογόνας κατεύθυνσης χρόνων στην οικονομική ανάπτυξη. 

Σαφώς και οι πολιτικές διοικήσεις έχουν το ακαταδίωκτο για τη λανθασμένη στρατηγική ανάπτυξης. Δεν θα έπρεπε, διότι τώρα οι πολίτες καλούνται βιαίως να επαναπροσδιορίσουν επιλογές, να αλλάξουν συνήθειες, τρόπο ζωής αλλά και να εξαϋλώσουν τα αποθεματικά των τραπεζικών λογαριασμών τους.

Προσπαθώντας να καταδείξουμε το άδικο που συμβαίνει, θα αναφέρουμε τα ποσοστά ρύπανσης CO2 παγκοσμίως όπου η Ευρώπη έρχεται τρίτη και με διαφορά από τον πρώτο, ενώ είναι πολύ κοντά η τέταρτη ρυπογόνος χώρα. Πρώτη είναι η Κίνα με 13.067.691 κιλοτόνους CO2 (μέτρηση 2015). Δεύτερη οι ΗΠΑ με 6.444.396 κιλοτόνους CO2. Τρίτη ερχόταν η Ευρώπη με το 15% περίπου της παγκόσμιας ρύπανσης το 1990 που το 2019 μειώθηκε στο 7%. Η μέτρηση της το 2015 ήταν 4.499.851 κιλοτόνους, και τέταρτη (2015) η Ινδία με 3.346.954.

Βλέποντας τον παραπάνω πίνακα, παρατηρούμε ότι κάποιες συγκεκριμένες χώρες καρπώθηκαν και έγιναν υπερδυνάμεις σε βάρος άλλων, με την επιπόλαιη ανάπτυξη που κατάφεραν μολύνοντας το περιβάλλον. Πρώτο άδικο που εντοπίζουμε είναι η επιβολή που έφεραν κάποιες οικονομίες κρατών σε άλλα κράτη που δεν αναπτύχθηκαν κατά τον μολυσματικό τρόπο. Τώρα, αυτά τα κράτη που αδικήθηκαν, αδικούνται ξανά προκειμένου να διορθωθεί η μόλυνση, καταδικασμένα και υποχρεωμένα να συμμετέχουν στη δέσμευση μηδενικών ρύπων χωρίς να έχουν την αναπτυξιακή και οικονομική ικανότητα γι’ αυτό.

Αυτό μας αποδεικνύεται κοιτώντας τον καταμερισμό ρύπων μεταξύ των κρατών στην Ε.Ε. Η Ελλάδα είναι ένα από τα πολλαπλώς αδικημένα κράτη, και αυτό αποδεικνύεται από τις μελέτες που η ίδια η Ε.Ε. έχει κάνει για τα μέλη της. Με εκπομπές 85.631 κιλοτόνους CO2 το 2019, η Ελλάδα αναγκάζεται να σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος της ενεργειακής μετάβασης, και περιβαλλοντικά αλλά και οικονομικά, μεταβάλοντας την σε μπαταρία της ευρωπαϊκής ανάπτυξης. 

Στον συσχετισμό ρύπων βλέπουμε αυτούς που μας κουνούσαν το δάχτυλο στην Ελλάδα να ευθύνονται έχοντας παράγει πάνω από τη μισή ρύπανση της Ευρώπης. Η Ελλάδα έβαλε ρύπους στην Ε.Ε μόνο το 2% ενώ μόνο οι τέσσερις πρώτοι, Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία και Ιταλία παρήγαγαν 2.124.166 κιλοτόνους CO2. Είναι λοιπόν το ζήτημα από την Ελλάδα ή μήπως η Ελλάδα καλείται για ακόμη μία φορά να καταστραφεί προκειμένου να σώσει την Ευρώπη; Η Ελλάδα χρειάζεται την καθαρή ενέργεια; Τα ερωτήματα θα απαντηθούν από εμάς παρακάτω.

Δεν είναι ορθό αυτοί (κράτη, εταιρείες κ.τ.λ.) που κερδίζουν έως τώρα προξενόντας το πρόβλημα, να συνεχίζουν να κερδίζουν εκμεταλλευόμενοι το πρόβλημα, σε βάρος αυτών που θίγονται τόσα χρόνια. Για να επέλθει η επανόρθωση στο άδικο που έχει συμβεί κατά το παρελθόν αλλά και σε αυτό που συντελείται τώρα, θα πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Η Ε.Ε. εφόσον θέλει ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ας σταματήσει να χρηματοδοτεί τη Γερμανία με πλάγιους τρόπους για να φτιάχνει ανεμογεννήτριες και να χρηματοδοτήσει την Ελλάδα για να φτιάξει αυτή εργοστάσια παραγωγής ανεμογεννητριών. 

Ούτως ή άλλως από εδώ εξάγονται οι πρώτες ύλες για τη Γερμανία, και η μεταφορά τους είναι πλήρως ρυπογόνα. Η Ε.Ε. ας βοηθήσει τη Γερμανία και τις άλλες χώρες που προαναφέραμε δανείζοντάς τες, βάζοντάς τους μνημόνιο, ώστε να αγοράσουν τις Ελληνικές ανεμογεννήτριες για να έχουν καθαρή ενέργεια και να επανορθώσουν τη βλάβη που έχουν φέρει στο περιβάλλον στο όνομα της Ευρώπης. Έπειτα ας κανονίσουν να είναι αυτάρκεις ενεργειακά και φιλότιμοι στη συμπεριφορά τους απέναντι στους εταίρους τους. Γιατί έχει ο καιρός γυρίσματα.

Οι χώρες που ρυπαίνουν τον πλανήτη εγκληματούν και με άλλους τρόπους σε βάρος του, με τη δύναμη που τους έδωσε το βρώμικο χρήμα. Παρά ταύτα είναι ακόμη ηγετικές δυνάμεις, ενώ έχει πλήρως διαπιστωθεί ότι είναι ανίκανες να διαχειριστούν δικαίως αυτήν την ισχύ που τους έχει δοθεί. Μήπως είναι ώρα να αναλάβουν τα λευκά αιμοσφαίρια του συλλογικού σώματος της ανθρωπότητας ώστε να πετάξουν τη μόλυνση από την οικονομία, από τη βιομηχανία αλλά κυρίως από τις πολιτικές διοικήσεις; Μήπως είναι ώρα να ενεργοποιηθούν οι Έλληνες; Η ώρα είναι τώρα. Η απόφαση του καθενός μας λείπει.

DimLoup