Γράφει ο Δαμίγος Χάρης

Ποιός να το περίμενε ότι οι Ευρωεκλογές του 2024 θα ήταν η αρχή για  νέες μεταρρυθμίσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μεταρρυθμίσεις που αφορούν τις επιδοτήσεις – χρηματοδοτήσεις των περίφημων προγραμμάτων ΕΣΠΑ. Μεταρρυθμίσεις που αναγκάζονται να γίνουν, γιατί  κάποιοι τις προκαλούν και τις προκαλούν λόγω ανικανότητας (εκάστοτε κυβερνώντες), κάποιοι τις εκμεταλλεύονται (κυβερνητικοί ημέτεροι) και κάποιοι χάνουν (όλοι εμείς). Εμείς, σαν Ελλάδα και “παλαιό” μέλος, όπως μας λένε, έχουμε το αποκλειστικό θα έλεγα προνόμιο να έχουμε και τις 3 κατηγορίες. 

Κοιτάξτε με τι ωραίο τρόπο το έχουν στήσει το πανηγύρι μέσω της Ευρωπαϊκής τσέπης, η οποία όμως δεν γεμίζει με μαγικά κόλπα του Κόπερφιλντ, γεμίζει από εμάς, από την τσεπούλα μας!!  

Ο οποιοσδήποτε λοιπόν υπουργός, της κάθε όμως διορισμένης κυβέρνησης (δεν αλλάζει ποτέ αυτό) φτιάχνει ένα πρόγραμμα για τον τομέα που είναι η αρμοδιότητα του και ζητάει να γίνει συγχρηματοδότηση από το Ευρωπαϊκό πορτοφόλι. 

Με τις κατάλληλες διασυνδέσεις… το πρόγραμμα αυτό μπαίνει στην τροχιά υλοποίησης και ο υπουργός γίνεται τιτανομεγιστοτεράστιος μέσω των “ανεξάρτητων” μέσων ενημέρωσης. Γίνεται αυτός ο υπουργός που θέλει το “καλό” της Ελλάδας και φυσικά των πολιτών της.

 Όλα καλά μέχρι εδώ; Διαβάζετε κάτι που σας φαίνεται περίεργο; Ούτε εγώ αλλά, πάντα υπάρχει και αυτό το “αλλά”… Αυτό που πιθανώς δεν καταλάβατε είναι ότι τα προγράμματα βγαίνουν σε απόλυτη συνεργασία των υπουργών με “υψηλόβαθμα ημέτερα στελέχη” του κόμματος, οι οποίοι, αφού απέδειξαν εμπράκτως την βοήθεια τους, έρχεται η ώρα της ανταμοιβής τους. 

Τα προγράμματα αυτά περιλαμβάνουν δημόσια έργα (εθνικές οδούς, γέφυρες, λιμάνια, αεροδρόμια κλπ) που εμείς τα πληρώνουμε και αφού τελειώσουν, οι ημέτεροι τα καρπώνονται και βγάζουν τα προς το ζην τους, τεχνολογικά έργα (ίντερνετ, κεραίες, δίκτυα) που εμείς τα πληρώνουμε και οι ημέτεροι μας παρακολουθούν και δίνουν λεπτομερή αναφορά, περιβαλλοντολογικά έργα (ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά κλπ) που εμείς όχι μόνο τα πληρώνουμε και τα καρπώνονται οι ημέτεροι, αλλά πρέπει να κάψουμε και ό,τι έχει απομείνει για να τρέξει το πρόγραμμα!! 

Τώρα καταλάβατε τι συμβαίνει; Καταλάβατε ότι ο παρονομαστής είναι παντού ο ίδιος και λέγεται “πολυκομματικός ημέτερος”; 

Έφτασε λοιπόν η εποχή που οι βόρειες χώρες της Ευρωπαϊκής ένωσης ήρθαν αντιμέτωπες με την έκφραση “ήταν που ήταν στραβό το κλήμα το έφαγε και ο γάιδαρος”. Δεν τους εξήγησε όμως κάποιος υπουργός ότι εμείς λέμε για το κλήμα με “η” και όχι για το κλίμα με “ι” και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, να προσβληθούν και να πουν: “ε όχι και στραβό το κλίμα στην Ελλάδα, τι να πούμε και εμείς; Επίσης, αυτός πλέον δεν είναι γάιδαρος έχει μεταλλαχθεί σε γαϊδουρόσαυρο…” Άδικο έχουν; 

Αφού λοιπόν δεν τους ενημέρωσε κανένας, αυτοί πήραν την απόφαση και έβαλαν φρένο στις συγχρηματοδοτήσεις προς την Ελλάδα. Τον τρόπο τον ξέρουν, τους τον έδειξε ο ποδηλάτης κηπουρός Γιώργος Παπανδρέου, υιός του Ανδρέα Παπανδρέου, εγγονός του Γιώργου Παπανδρέου το γένος Μινέικο το 2010. ΜΝΗΜΟΝΙΟ. 

Ναι αγαπητοί αναγνώστες, μνημόνιο. Τι λέει αυτό το μνημόνιο; Ό,τι και τα προηγούμενα: “Θέλετε λεφτά;; Τι θα μας δώσετε;;”

Μας έδωσαν όμως δώρο και ένα Ευρωπαϊκό σταγονόμετρο, φοβούμενοι ίσως ότι το Ελληνικό θα κλέβει, για να βλέπουμε πώς θα έρχονται τα κονδύλια από δω και πέρα, αν δεν γίνουν τα χατίρια τους, ή οι μεταρρυθμίσεις τους. Επίσης, για να μην χάνουν άλλο χρόνο μαζί μας και για να μας τρέχουν ακόμα περισσότερο (ενδιαφέρονται για την υγεία μας) μας ενημέρωσαν ότι άμα δεν πιάνουμε τους στόχους, ή δεν γίνονται οι μεταρρυθμίσεις, τα κονδύλια θα βγάζουν “φτερά” και όσα χρήματα δεν χρησιμοποιήθηκαν, θα ανοίγουν το κλουβί και θα χάνονται στον χωρίς ήλιο ουρανό των βορείων χωρών και της Ε.Ε. 

Ναι κυρίες κύριοι και μικρά παιδιά, καταφέραμε να μας βάλουν σε μνημόνιο ακόμα και στα ευρωπαϊκά προγράμματα ΕΣΠΑ, ΒΕΣΠΑ όπως θέλετε πείτε τα. Είναι αμέτρητες οι πρωτιές αυτής της δύσμοιρης χώρας. Τιμή μου που το ζω αυτό το πράγμα, μαζί σας…

Το τεράστιο πρόβλημα όμως δεν είναι τόσο, ότι οι Ευρωπαίοι μας έβαλαν στον “πάγο” για να μην μας χάσουν κιόλας, αλλά ότι κατάλαβαν μετά από πολλά πολλά χρόνια ότι τα κονδύλια που έστελναν δεν διοχετεύονταν στις πραγματικές μας ανάγκες, που για αυτό τα ζητούσαμε, αλλά πήγαιναν στις τσέπες των λίγων “πολυκομματικών ημετέρων”.  Κατάλαβαν ότι οι τσέπες στα κοστούμια δεν ήταν φυσιολογικές, αλλά μεγάλες και εσωτερικές, σαν αυτές των ιερέων της εκκλησίας (τυχαίο το παράδειγμα).

Να πούμε τώρα και μερικές αλήθειες; 

Εμείς οι πολίτες χρηματοδοτούμε τον κουμπαρά της Ευρώπης; Ναι.

Εμείς οι πολίτες θα έπρεπε να βλέπουμε τα έργα και τις υποδομές που εμείς πληρώνουμε; Ναι

Εμείς οι πολίτες θα έπρεπε να έχουμε ζητήσει από τους Ευρωβουλευτές μας να γίνει ένα “ταμείο”; Να δούμε τι έχουμε δώσει και τι έχουμε πάρει; Ναι.

Εμείς οι πολίτες θα έπρεπε να ξέρουμε, αν μας χρωστάνε ή αν τους χρωστάμε και τελικά ποιοί χρωστούν σε ποιούς; Ναι.

Εμείς οι πολίτες τι έχουμε κάνει απ’ όλα αυτά; Τίποτα.

Άρα δικαιολογημένα απέκτησαν το δικαίωμα να σε πιέζουν και να σε εκβιάζουν με την πρόφαση της ένταξης και άλλων χωρών στα προγράμματα, όπως και το ότι την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας θα την αναλάβουμε οι Ευρωπαίοι πολίτες, είτε συμφωνούμε είτε όχι. 

Στην απόφαση τους για την Ουκρανία μετά από έρευνα του ntoros.gr έπαιξε σημαντικό ρόλο η δήλωση του δικού μας φωτοθεάρεστου Πρωθυπουργού, ότι θα φτιάξει νοσοκομείο στην Μαριούπολη και μετά από 2 χρόνια, δεν έχει γίνει τίποτα. 

Τελικά αγαπητοί αναγνώστες τις χρειαζόμαστε όλες αυτές τις κομματικές διορισμένες κυβερνήσεις που δεν ξέρουμε στο κάτω κάτω της γραφής, αν κυβερνούν αυτοί ή οι πολυκομματικοί ημέτεροι; 

Αν δεν κυβερνούν αυτοί, αλλά ούτε και οι ημέτεροι ποιοί κυβερνούν; Ποιούς πληρώνουμε και γιατί; 

Κυβερνούν οι Ευρωπαίοι και έχουν βάλει τους δικούς τους να κάνουν τους αγγελιοφόρους των μνημονίων και τους χωροφύλακες των υποχρεώσεων; 

Τους έχουν βάλει με διαφορετικό “χρώμα” για να μην τους πάρουμε χαμπάρι και για να διασφαλίσουν ότι θα επιβληθούν τα σχέδια της και δεν θα ανοίξει ρουθούνι; Ότι θα είμαστε “καλά παιδιά”; 

Αξίζει να αναρωτηθείτε και εσείς σε αυτά που έγραψα έτσι ώστε να καταλάβετε το παιχνίδι που παίζεται χωρίς εμάς, για εμάς.

Εγώ μετά από όλα αυτά, σε ένα μόνο συμπέρασμα μπορώ να καταλήξω, ότι όλο το πολιτικό σύστημα της χώρας μας, αλλά και της Ε.Ε χρήζει ριζικής αναδιάρθρωσης μέσω της συθέμελης κατεδάφισης γιατί έχει μετατραπεί σε μια σύγχρονη τυραννία και ήρθε η ώρα πλέον να μπούμε σε μια πραγματική δημοκρατία, που τις αποφάσεις για το πως θέλουμε να ζήσουμε, για το πως θα διαχειριστούμε, για το πως θα επενδύσουμε τον αληθινό μας πλούτο θα είναι καθαρά θέμα του ίδιου του πολίτη, θα είναι θέμα του ίδιου του ανθρώπου και κανενός άλλου.