Γράφει η Δημητρίου Αικατερίνη
Η ιστορία έχει απόδειξει ότι για να επιβάλει το καθεστώς, η ελίτ ή όπως αλλιώς θέλει ο καθένας να το αποκαλέσει, έβαζε την ανθρωπότητα στην στενωπό του φόβου είτε με ασθένειες, είτε με οικονομικές καταστροφές, είτε με διαχωρισμούς ιδεολογικούς, κοινωνικούς και θρησκευτικούς. Όταν όμως η ανθρωπότητα αντιστεκόταν σθεναρά, αυτό το συρφετό έπαιζε πάντα το χαρτί του πολέμου όπου ήταν το νέο ξεκίνημα για να περάσουν ότι σαθρό ήθελαν μετά την καταστροφή όπου οι άνθρωποι ήταν ευάλωτοι και λόγω της εξαθλίωσής τους δεχόταν τα πάντα.
Η Ευρώπη είναι το τελευταίο προπύργιο της εθνικής συνείδησης, του εθνικού πολιτισμού, της ελευθερίας των επιλογών, των ηθών και των εθίμων, όπου κάθε κράτος μέλος κρατά ζωντανά και προβάλει σε κάθε στιγμή της ζωής του, έστω και με τις αλλοιώσεις που έχουν υποστεί.
ΕΘΝΟΣ = έθος (ήθος) και ΝΟΥΣ = νόηση ενωμένων ανθρώπων που δημιουργεί πολιτισμό, συν-ήθιες, έθ-ιμα, ήθος, αξίες, αρχές, ιστορία, εθνική μνήμη.
Αλλά πως θα μπορέσουν να περάσουν αυτό που αποκαλούν “μετανθρωπισμό” και μια κοινωνία χωρίς μνήμη εάν δεν υποτάξουν την Ευρώπη και μετά τον πλανήτη με την απειλή ενός νέου γενικευμένου πολέμου; Πως αλλιώς θα μπορούσαν να περάσουν “νέους τεχνολογικούς” τρόπους ζωής και κοινωνίες χωρίς εθνικό φρόνιμα και πολιτισμό;
Αλήθεια είναι ότι δυσκολεύονται λίγο, γιατί εθνική συνείδηση υπάρχει στους πολίτες και έχει αποδειχθεί το τελευταίο διάστημα έντονα στα πεπραγμένα της Ευρώπης.
Όμως τα μέσα για να ολοκληρωθεί το εγχείρημα είδη υπάρχουν : Ανεξάρτητες αρχές χωρίς νομική προσωπικότητα που δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν κρατικό θεσμό ! Ταυτότητα “νέου τύπου” τεχνολογικά εξελιγμένη, ψηφιακό νόμισμα, τα δικά τους μέσα μαζικής ενημέρωσης…
Μια άφυλλη, άβουλη, αχρήματη κοινωνία που δεν θυμάται την καταγωγή και τον πολιτισμό της είναι και εύκολα διαχειρίσιμη. Αυτά έγιναν και στο παρελθόν και κάθε φορά η ιστορία άλλαζε κατά το δοκούν. Άλλαζαν τις συνήθειες των ανθρώπων, αλλοίωναν τα ιστορικά γεγονότα, έφερναν νέες μορφές κυβέρνησης, όπως τον φασισμό που τώρα μάλλον αναζωπυρώνεται στην Ευρώπη μετά την πίεση του μεταναστευτικού. Όλα σχεδιασμένα και όλα γνωστές συνταγές…
Όμως οι άνθρωποι είμαστε αστάθμητοι παράγοντες και παρ’ όλες τις επιβολές και αλλοιώσεις έχουμε έναν πραγματικό σύμμαχο : το “Έθνος” και την θέληση για ειρήνη και ηρεμία, την θέληση για ευδαιμονία και ελευθερία, την θέληση για δημοκρατικές διαδικασίες σε όλο τον βίο μας μέσα από νόμιμες διαδικασίες.
Γιατί δεν μας ρωτούν αν θέλουμε οι ευρωπαίοι πολίτες να εμπλακούμε στον δικό τους πόλεμο; Γιατί ο Μακρόν μας λέει ότι δεν πρέπει να είμαστε δειλοί ως Ευρώπη; Τα δικά τους παιδιά θα στείλουν στο μέτωπο του πολέμου ή τα δικά μας; Γιατί δεν τα βρίσκουν όλοι μεταξύ τους; Γιατί ο πόλεμος είναι η μόνη λύση γι αυτούς; Γιατί δεν μας ακούνε; Μήπως τα έχουν βρει τελικά αυτοί άλλα άλλοι είναι ο στόχος;
Νομίζω οι απορίες λύθηκαν με τα παραπάνω… Αυτός ο δικός τους πόλεμος δεν είναι μόνο πόλεμος συμφερόντων … Είναι κυρίως πόλεμος ιδανικών και αξίων !
Σκέψου τι θα ψηφίσεις στις επερχόμενες ευρωεκλογές πολύ σοβαρά.
Ε.ΣΥ. είσαι η δύναμη και η δύναμή σου η Ε.ΣΥ.
