Γράφει η Παναγιωτοπούλου Αργυρώ

Τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων που διεξήχθησαν στα πλαίσια της τακτικής έρευνας του Ευρωβαρόμετρου και λαμβάνουν χώρα εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για θέματα που αφορούν τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης,  ήταν άκρως αποκαλυπτικά ως προς τα συναισθήματα απαισιοδοξίας και οργής που πνίγουν τους Έλληνες πολίτες για όλους τους τομείς της ζωής τους. 

Στις ερωτήσεις που τους έγιναν για την οικονομία, η δυσαρέσκεια των Ελλήνων αποτυπώθηκε πλήρως, εξέφρασαν την αγωνία τους για το “τέρας” της ακρίβειας, για το δημόσιο χρέος και για την ανεργία και φάνηκαν απαισιόδοξοι για το μέλλον τους, που βλέπουν να χειροτερεύει λόγω της οικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης, χωρίς καμμία ελπίδα ανάκαμψης και βελτίωσης του βίου και της ζωής τους. 

Ιδιαίτερη εντύπωση όμως προκάλεσε το γεγονός ότι οι Έλληνες έδειξαν με γλαφυρά ποσοστά, που μιλούσαν από μόνα τους, ότι έχουν χάσει σχεδόν εντελώς την εμπιστοσύνη τους, τόσο στους εγχώριους, όσο και στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. 

Το 71% των Ελλήνων ερωτηθέντων δήλωσαν ότι “τείνουν να μην εμπιστεύονται καθόλου την κυβέρνησή τους”, ενώ αντίστοιχα η έλλειψη εμπιστοσύνης προς την Βουλή ανέρχεται σε ποσοστό 70%. Σημαντικό έδαφος έχει χάσει επίσης και η εμπιστοσύνη των Ελλήνων πολιτών στην ΕΕ εμφανίζοντας μικρά ποσοστά κάτω του 50%.

Στο ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία τα χαμηλά ποσοστά της δημοσκόπησης έδειξαν ότι ο ελληνικός λαός δεν είναι “καθόλου ικανοποιημένος” από τους χειρισμούς της ΕΕ, ούτε από τη στάση που τήρησε η Ελληνική Κυβέρνηση, αποδίδοντάς της και την περισσότερη ευθύνη. 

Στην ίδια δημοσκόπηση επίσης οι Έλληνες απάντησαν με ένα ποσοστό που μόλις υπερέβαινε το 50% ότι “αυτοπροσδιορίζονται” ως Έλληνες και Ευρωπαίοι πολίτες μαζί και το 55% δήλωσαν ότι δεν νιώθουν “καθόλου” συνδεδεμένοι με την ΕΕ.  

Αντίθετα, στη συντριπτική πλειοψηφία του 98% οι Έλληνες πολίτες δήλωσαν ότι νιώθουν “εντελώς” συνδεδεμένοι με την Ελλάδα  και τον ιδιαίτερο τόπο καταγωγής τους, αποδεικνύοντας έτσι με εύγλωττο τρόπο, πόσο βαθιές είναι οι ρίζες τους μέσα στην ελληνικότητά τους.  

Τα ευρήματα που αποτυπώθηκαν στην έρευνα δεν προκαλούν καμία έκπληξη εφόσον ο Έλληνας έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στις κυβερνήσεις του, που δεν τον υπερασπίστηκαν ποτέ ως όφειλαν απέναντι σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση, που το μόνο που την απασχολούσε, όπως αποδείχτηκε, ήταν να κάνει την Ελλάδα τη “χωματερή” της Ευρώπης. 

Το αποτέλεσμα ήταν να χαθεί η εμπιστοσύνη του απέναντι και στην ίδια την πολλά υποσχόμενη κάποτε Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν ανταποκρίθηκε ποτέ, ούτε στις ελάχιστες προσδοκίες των Ελλήνων πολιτών.

Είναι δικαιότερο όμως να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και βάζοντάς τα σε μια τάξη να δούμε για ποιους λόγους, η εμπιστοσύνη των Ελλήνων στους ελληνικούς και στους ευρωπαϊκούς θεσμούς έχει κλονιστεί σοβαρά και όπως αποτυπώνουν οι ίδιες οι δημοσκοπήσεις αμετάκλητα.

Εδώ και αρκετά χρόνια και ενώ η κοινή γνώμη είχε προετοιμαστεί κατάλληλα μέσω των συνηθισμένων υποσχέσεων περί προόδου και πολλών ξύλινων εξαγγελιών, οι θεσμοί μας ενέταξαν τη χώρα μας στην Ευρώπη μέσα σε ένα κλίμα ευφορίας και πανηγυρισμών για την ευημερία και την εξέλιξη που μας περίμενε μέσα στην Ευρωπαϊκή κοινωνία.

Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε, τώρα που βλέπουμε από απόσταση τα τότε γεγονότα, ότι κανένας δεν μας ρώτησε, αν συμφωνούσαμε και κυρίως ποιοι ήταν οι όροι και οι προϋποθέσεις για την ένταξή μας. Σήμερα βιώνουμε μια άνευ προηγουμένου οικονομική κρίση στη χώρα μας, η οποία θα έπρεπε να είχε αποσοβηθεί, αν όντως τα πράγματα ήταν όπως μας τα παρουσίαζαν σχετικά με την Ευρώπη.

 Μια προεκλογική ομιλία που έκανε την διαφορά, έγινε πριν λίγες μέρες στον Πειραιά.

Ο κ. Νικόλαος Μενεγής, υποψήφιος Ευρωβουλευτής με τον Πολιτικό Φορέα “Ελλήνων Συνέλευσις” μίλησε επί της ουσίας και μεταξύ άλλων, ανέφερε και τα εξής: “ … Σήμερα το 2024 μετά από τόσα χρόνια που την χώρα μας την ενέταξαν στην Ευρώπη, θέλω να θυμηθείτε ποιος μας ρώτησε; Ποιος εμφάνισε τον καταστατικό χάρτη για να ξέρουμε πού συμφωνούμε, με τι συμφωνούμε, τι θα εκτελέσουμε συλλογικά και ποιος είναι αυτός που θα διασφαλίσει το δίκαιό μας, τον πλούτο μας τον οποίο καταθέσαμε για να μπούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση…»

Πράγματι, η Ελλάδα ήταν ένα από τα πρώτα κράτη που κλήθηκαν το 1979 να ενταχθούν στην τότε ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα) προκειμένου να υπάρξει διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας με τη συμμετοχή σ΄ αυτήν την κοινοπραξία και άλλων κρατών εκτός των αρχικών. 

Ο τότε Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής πήγε στην Ευρώπη, εκτέλεσε τη διαδικασία για την προσχώρηση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα και… κατόπιν εορτής, επέστρεψε για να μας το ανακοινώσει ως τετελεσμένο γεγονός και να ζητήσει τυπικά ψήφο εμπιστοσύνης, παρουσιάζοντας το όλο γεγονός ως μέγα κατόρθωμα.

Όπως γίνεται σε κάθε κοινοπραξία σύμφωνα με το νομικό πλαίσιο, κατατίθεται συγκεκριμένος πλούτος, ως ιδρυτικό κεφάλαιο και τα συμβαλλόμενα μέρη έχουν υποχρεώσεις, αλλά και δικαιώματα.

Δικαίως λοιπόν αναρωτιέται ο κ. Μενεγής: “Τόσα χρόνια πόσοι Ευρωβουλευτές πέρασαν από το Ευρωκοινοβούλιο και πόσες διοικήσεις πέρασαν από τη χώρα μας… ζήτησε κανένας έλεγχο, ζήτησε ποτέ κανένας να γίνει ένας πραγματικός έλεγχος σε όλες αυτές τις συμβάσεις που υπογράφηκαν, όταν σήμερα το 90% της Νομοθεσίας έρχεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση κι όλες αυτές οι διοικήσεις ψηφίζουν και αποτυπώνουν στη χώρα μας;…”

Έπρεπε λοιπόν ως πολίτες να γνωρίζουμε τα πάντα για τον πλούτο που καταθέσαμε ακόμα και σε χρυσό! Πού αυτός επενδύεται και πώς κατανέμονται τα κέρδη. Φυσικά τίποτε από αυτά δεν έγινε! 

Κανένας διοικητικός παράγοντας δεν μπήκε στον κόπο τόσα χρόνια τώρα, να ασκήσει έναν έλεγχο σύμφωνα με το καθόλα νόμιμο δικαίωμά του, για να γνωρίζουμε πού πήγαν τα χρήματά μας. Οι κλασικές εκφράσεις που ακούμε μόνο κατά διαστήματα είναι “περίοδος λιτότητας” και “σφίξιμο κι άλλο το ζωνάρι”.

Το εξοργιστικό είναι ότι οι περισσότεροι νόμοι που μας φτωχοποιούν και μας εξαθλιώνουν έρχονται μέσα από την ίδια την ΕΕ, η οποία  εισέπραξε τον πλούτο μας, κινήθηκε ανεξέλεγκτα με την ανοχή των κυβερνώντων και τώρα προσπαθεί να μας αποτελειώσει.

Οι κυβερνήσεις μας παρέδωσαν την εθνική μας κυριαρχία με τη συγκατάθεση σύσσωμης της Βουλής, για να δανειστούμε από την  Ευρώπη. χωρίς εμείς να δούμε κάποιο αποτέλεσμα από τα «δανεικά» που πήραμε. 

«Βρισκόμαστε το μεγαλύτερο λιμάνι της Ελλάδος…» συνεχίζει ο κ. Μενεγής «ποιος το διαχειρίζεται, με ποιανού συμφέροντα; Σήμερα πήραν το λιμάνι του Πειραιά και ό,τι άλλο έχει συμβεί διαχρονικά… Ποιος είναι αυτός που υπέγραψε τα μνημόνια και έβαλε την χώρα να παραδώσει Εθνική κυριαρχία σε όλους αυτούς τους δανειστές; Και γενικά τι μας δάνεισαν;…»

Πού πήγαν λοιπόν τα χρήματα μας, αφού ούτε δρόμους έχουμε, ούτε λιμάνια ούτε τρένα ούτε αεροδρόμια;  Ξεπουλήθηκε ο δημόσιος πλούτος μας σε διάφορες ξένες εταιρείες που καρπώνονται σήμερα τα έσοδα και τολμούν να ζητούν και αποζημίωση, όταν οι εισπράξεις τους δεν είναι ικανοποιητικές! Το δε δημόσιο χρέος συνεχίζει να αυξάνεται αντί να μειώνεται…

Τόσα ατελείωτα χρόνια δώσαμε σε μια ευρωπαϊκή συμφωνία τον πλούτο μας, τον ιδρώτα μας, το αίμα μας, τα δικά μας και των προγόνων μας, δεσμεύσαμε και τους απογόνους μας και εισπράξαμε σε αντάλλαγμα μόνο προσβολές και χλεύη από την Ευρώπη, που μας αποκαλούσε “τεμπέληδες” και “ακαμάτηδες”, ενώ εμείς δανειοδοτούμε ακόμα και σήμερα όλες αυτές τις χώρες, που πολλές από αυτές δημιουργήθηκαν με δικό μας πλούτο.

 Τολμούν οι κομματικοί μηχανισμοί τώρα να μας ζητούν πάλι την ψήφο μας από τη στιγμή που κανένας τους δε ζήτησε ποτέ να γίνει ένα ΤΑΜΕΙΟ για να ξεκαθαρίσουμε επιτέλους τι πήραμε και τι δώσαμε; Με ποια λογική θα πράξουν σήμερα αυτά που δεν έπραξαν μέχρι τώρα;

Είναι επομένως απόλυτα δικαιολογημένη η έλλειψη εμπιστοσύνης των Ελλήνων πολιτών προς τις διοικήσεις της ΕΕ με τις οποίες συμπράττουν κι οι εγχώριοι κυβερνώντες και φαντάζει μάλλον απίθανο υπό τις παρούσες συνθήκες να μπορέσουν να την ξανακερδίσουν, όσο κι αν ανησυχεί η Ευρώπη γι’ αυτό.

 Το μόνο ενθαρρυντικό που φανέρωσε η δημοσκόπηση αυτή του Ευρωβαρόμετρου είναι ότι οι Έλληνες νιώθουν στενά συνδεδεμένοι με την Ελλάδα, ίσως επειδή έχουν αρχίσει να κατανοούν ότι όντως η ΕΕ είναι Ελλάδα και η Ελλάδα είναι Ευρώπη.

Κατανοούν το τεράστιο άδικο που έχει παραχθεί εις βάρος τους από την μη διαχείριση του Δικαίου τους και αναζητούν με αγωνία εκείνον που θα σταματήσει αυτή την ολέθρια κατάπτωση, τη δική τους, της χώρας τους και κατ’ επέκταση ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Δεν μπορούμε συνεχίζοντας να κάνουμε και να ανεχόμαστε τα ίδια πράγματα να περιμένουμε κάποιο διαφορετικό αποτέλεσμα.

Είναι επειγόντως απαραίτητη μια ολική Μεταρρύθμιση που θα επαναφέρει την εκτροχιασμένη κατάσταση στους αρμονικούς ρυθμούς που αρμόζουν στις ανθρώπινες πολιτείες.  Οι διοικητικές δομικές αλλαγές που αυτή θα επιφέρει, με απόλυτα δίκαιο τρόπο από τη βάση ως την κορυφή και αντίστροφα, θα πρέπει να διασφαλίζουν τη διαφάνεια σε οτιδήποτε αφορά το δημόσιο βίο, την ορθή διαχείριση του πλούτου, την Ισονομία και την Ισοκρατία.

Το μόνο χρέος που έχουμε είναι να αναλογιστούμε, αν θέλουμε να συνεχίσουμε να ζούμε σ΄ αυτό το τέλμα που μας ρουφάει συνεχώς προς τα κάτω και εάν πραγματικά δεν θέλουμε, τότε να πάρουμε σοβαρές αποφάσεις συμβάλλοντας όλοι μας συλλογικά για να επανεγκαθιδρύσουμε την αληθινή  Δημοκρατία που χρόνια ακούμε πως έχουμε, αλλά που ποτέ δε βιώσαμε…. 

Ολόκληρη η ομιλία του κ. Ν. Μενεγή στον Πειραιά