Στην Αθήνα στις 14 Μαΐου επεγράφη μνημόνιο κατανόησης μεταξύ της διακοινοβουλευτικής συνέλευσης ορθοδοξίας (ΔΣΟ) και της παγκόσμιας μουσουλμανικής λίγκας. Πρόκειται για μια συμφωνία δύο μεγάλων κοσμικών φορέων που εκπροσωπούν δύο δόγματα με αρκετά μεγάλο αριθμό πιστών. Το περιεχόμενο του μνημονίου έχει ως σκοπό τον διάλογο μεταξύ των δύο θρησκευτικών δογμάτων ώστε να βρεθούν κοινά σημεία δράσεων που θα εντοπίσουν κοινές αξίες και θα προάγουν την ειρήνη.
Στο όργανο της Δ.Σ.Ο. μετέχουν βουλευτές ορθόδοξων κρατών. Παράλληλα στη μουσουλμανική λίγκα μετέχουν μουσουλμάνοι πολιτευτές από αραβικά κράτη. Και οι δύο πλευρές λειτουργούν ως εκπρόσωποι δογμάτων. Παράλληλα όμως κατά το άρθρο 51 του συντάγματος οι Έλληνες βουλευτές λειτουργούν ως αντιπρόσωποι των πολιτών. Επομένως αυτοί χρησιμοποιούν την ιδιότητα του βουλευτή που τους δόθηκε απο την πολιτεία υποτασσόμενοι σε δογματικές ιδέες και διεκπεραιώσεις.
Μ. Χαρακόπουλος, Γενικός Γραμματέας της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας: “Το μνημόνιο περιλαμβάνει όλους τους θεσμικούς μηχανισμούς που απαιτούνται για την ευόδωση της αγαστής συνεργασίας μας. Αναφέρομαι στην πρόβλεψη για σύσταση ομάδας εργασίας, η οποία θα εργαστεί προκειμένου στο μέλλον να εκδοθεί μία Παγκόσμια Διακήρυξη για τις κοινές αξίες των δύο μονοθεϊστικών θρησκειών”.
Κατά τις δηλώσεις των αντιπροσώπων των πολιτών που πρόσκεινται σε αυτά τα δόγματα, μέγιστος σκοπός της συνεργασίας αυτής είναι μια παγκόσμια διακήρυξη για τις κοινές αξίες των δυο μονοθεϊστικών θρησκειών. Επίσης η συμφωνία περιέχει και δημιουργεί όλους του θεσμικούς μηχανισμούς που απαιτούνται για την επίτευξη των στόχων του μνημονίου. Φαινομενικά πρόκειται λοιπόν για μια θετική προσέγγιση δύο δογμάτων με ζητούμενο την ειρήνη, αντιλαμβανόμενα τα λάθη του παρελθόντος τους. Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχειά, και τα δύο δόγματα έχουν χύσει αίμα ανθρώπων κατά συρροή.
Διαβάζοντας όμως πίσω από τις γραμμές των ανακοινώσεων που εξέδωσε η ίδια η Ελληνική βουλή μέσω δελτίου τύπου παρατηρούμε ότι προωθεί την γεφυροποίηση των θρησκευτικών διαφωνιών δύο δογμάτων, διαιωνίζοντας όμως τον δογματισμό. Στο δηλητήριο λοιπόν δίνεται ως αντίδοτο το ίδιο δηλητήριο. Σαφώς δεν επιδιώκεται πολιτική λύση μέσω εύρεσης της αλήθειας αλλά δογματική, μέσω αμοιβαίων και από κοινού διπλωματικών επεμβάσεων στις διδαχές τους. Ουσιαστικά μιλάμε για την δημιουργία ενός ενδιάμεσου νέου δόγματος. Σαφώς λοιπόν εντοπίζουμε τον σκοπό για την ύπαρξη των δογμάτων που δεν είναι άλλος από την αποφυγή του πολιτικού αδιεξόδου που έχει η εκάστοτε εξουσία ως προς την διαχείριση των πολιτών.
Επί του δείγματος αυτού αποδεικνύεται σαφώς ότι κάθε δογματικό ιδεολόγημα κατά την ροη της ιστορίας αποτελεί τουλάχιστον παράγωγο συναλλαγών και διεργασιών των πολιτικών διοίκησεων οι οποίες κινήθηκαν είτε με λανθασμένο είτε με δόλιο τρόπο. Πάντα και για κάθε εξουσία είναι ευκολότερη η χειραγώγηση των πολιτών δια του φόβου θεού, από τον σεβασμό της ιδιότητας τους ως πολίτες που αποφασίζουν οι ίδιοι τα της πολιτείας τους και δίνουν σαφείς εντολές στους εντολοδόχους της διοίκησης. Δικαίως λοιπόν κάθε πολίτης μπορεί να αναρωτηθεί που βρίσκεται η αλήθεια σε αυτές τις διδαχές όταν διαμορφώνονται προς εξυπηρέτηση της επιβολής της εξουσίας.
Είναι εμφανές πως ένα ακόμη ζητούμενο της παγκοσμιοποίησης μεταξύ άλλων, αποτελεί και η μία παγκόσμια θρησκεία. Ο δρόμος χαράζεται και εμφανίζεται δια του μνημονίου αυτού. Η Ελληνική βουλή θα έπρεπε να απέχει από δογματισμούς. Θα έπρεπε να εξομαλύνει τις εντάσεις μεταξύ των πολιτών προτάσσοντας την δημοκρατική εκπαίδευση τους. Θα έπρεπε να καλέσει τα δόγματα να αποδείξουν την αλήθεια των λεγομένων τους και αναλόγως να πράξει τα δέοντα. Διότι κάποιος από τους δυο, ή και οι δυο λένε ψέματα πλανεύοντας τους πολίτες.
Πραγματική αναγκαιότητα των ημερών μας είναι η αλήθεια και η λογική. Πραγματικές Αξίες όπως Αλήθεια και Λογική δεν μπορούν να ενταχθούν μέσα σε ένα ¨δογματικό¨ αξιακό. Διότι ως δόγμα ορίζεται το θεμελιώδες θεώρημα που δεν αποδεικνύεται αλλά έχει γίνει κοινά αποδεκτό δια της πίστεως. Οι θεσμοί ας πάψουν να ψάχνουν τις αξίες εκεί που δεν υπάρχουν. Οι άξιες είναι μέσα στο DNA κάθε πολίτη και θα έπρεπε να υπάρχουν και εντός του συλλογικού σώματος της πολιτείας αλλά και στους μηχανισμούς διοίκησης. Το αξιακό δεν διατίθεται σε ενέσιμη μορφή, ούτε με κανέναν άλλον τρόπο εμφυτεύεται, επειδή θα το θεσμοθετήσουν κάποιοι προκειμένου να χειραγωγούν την ανθρωπότητα.
DimLoup
