Γράφει ο Δημήτρης Αλαμπάνος
Διαβάζω στην επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (https://european-union.europa.eu) :
« Η ΕΕ πρέπει να στηρίξει την Ουκρανία με ό,τι χρειάζεται για να νικήσει στον πόλεμο με την Ρωσία, αναφέρει το Ευρωκοινοβούλιο σε ψήφισμα που εγκρίθηκε με 451 ψήφους υπέρ, 46 κατά και 49 αποχές την Πέμπτη (29 Φεβρουαρίου).
Υπογραμμίζοντας τον τρόπο με τον οποίο ο πόλεμος έχει αλλάξει ριζικά τη γεωπολιτική κατάσταση στην Ευρώπη και πέραν αυτής, επισημαίνει ότι ο κύριος στόχος είναι η Ουκρανία να κερδίσει τον πόλεμο, προειδοποιώντας για τις σοβαρές συνέπειες που θα επέλθουν εάν αυτό δεν συμβεί. Οι ευρωβουλευτές λένε ότι άλλα αυταρχικά καθεστώτα παρακολουθούν πώς εξελίσσεται η κατάσταση για να αξιολογήσουν το δικό τους περιθώριο άσκησης επιθετικών εξωτερικών πολιτικών.
Για να κερδίσει το Κίεβο, δεν θα πρέπει να υπάρξει αυτοπεριορισμός της στρατιωτικής συνδρομής προς την Ουκρανία από τα κράτη μέλη, δηλώνει το Κοινοβούλιο επαναβεβαιώνοντας την ανάγκη να παρασχεθεί στη χώρα ό,τι χρειάζεται για να ανακτήσει τον πλήρη έλεγχο της διεθνώς αναγνωρισμένης επικράτειάς της.
Όλοι οι σύμμαχοι της ΕΕ και του ΝΑΤΟ θα πρέπει να στηρίξουν στρατιωτικά την Ουκρανία με τουλάχιστον 0,25% του ΑΕΠ τους ετησίως, λένε οι ευρωβουλευτές, οι οποίοι καλούν επίσης τις χώρες της ΕΕ να ξεκινήσουν αμέσως διάλογο με τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τομέα της άμυνας, προκειμένου να διασφαλιστεί η αυξημένη παραγωγή και παράδοση πυρομαχικών, βλημάτων και πυραύλων στην Ουκρανία, για την οποία θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα έναντι των παραγγελιών από άλλες τρίτες χώρες. Επιπλέον, καλούν τη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ να εγκρίνει το μακρόχρονο πακέτο στρατιωτικής βοήθειας για την Ουκρανία χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση. »
Παρατηρώ με ανησυχία την συμμετοχή των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (και της Ελλάδας φυσικά) σε συγκρούσεις μεταξύ δύο τρίτων χωρών (εκτός ΕΕ) ενώ η λογική θα ανέμενε να διατηρήσουν μια ουδετερότητα. Υπό το πρόσχημα της τήρησης του διεθνούς δικαίου, η ΕΕ λειτουργώντας στην πράξη ως dealer της βαριάς βιομηχανίας όπλων, καλεί τα κράτη μέλη της να συνεισφέρουν στην υποστήριξη μιας από τις συγκρουόμενες πλευρές, επιβαρύνοντας τους κρατικούς προϋπολογισμούς τους κατά 0,25%. Παραθέτοντας μάλιστα ως βασικό επιχείρημα τον φόβο μιας δυνητικής επιδείνωσης της κατάστασης με τον παραδειγματισμό από τη Ρωσία άλλων αυταρχικών καθεστώτων, η Ένωση παρασύρει τα κράτη μέλη να παρέμβουν σε έναν πόλεμο που δεν τους αφορά.
Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι παρά την εν λόγω προσπάθεια παρέμβασης σε εξωτερικές συγκρούσεις, η ΕΕ δεν έχει αντιμετωπίσει με ανάλογη αποφασιστικότητα παρόμοια εσωτερικά ζητήματα. Για παράδειγμα, η βόρεια Κύπρος εδώ και μισό αιώνα βρίσκεται υπό κατοχή από την Τουρκία, χωρίς ποτέ αυτό να έχει αναδειχθεί ως σοβαρό ζήτημα διεθνούς νομιμότητας από τους εκπροσώπους της ΕΕ, ακόμα και από τους ευρωβουλευτές που εκπροσωπούν την Ελλάδα!
Η οικονομική αυτή επιβάρυνση των κρατών μελών έρχεται μάλιστα σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία. Αυτή την περίοδο η ΕΕ είναι με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο καθώς υπάρχει τεράστια οικονομική δυσπραγία. Αναγκάζεται να κάνει περικοπές των χρηματοδοτήσεων των αγροτών και των κτηνοτρόφων, οι οποίοι αποτελούν το θεμέλιο λίθο της διατροφής και της ποιότητας ζωής των ευρωπαίων πολιτών. Αντί να εστιάσει σε αυτούς τους βασικούς παραγωγικούς τομείς, η ΕΕ μεταφέρει τεράστια κονδύλια σε μονάδες παραγωγής πυραυλικών συστημάτων και πυρομαχικών για έναν πόλεμο μάλιστα που δεν αφορά κάποιο μέλος της.
Ανατρέχοντας στους στόχους ίδρυσης και λειτουργίας της ΕΕ όπως αυτοί ορίζονται στη Συνθήκη της Λισσαβόνας, διαπιστώνουμε ότι κύριο μέλημα είναι η ευημερία των ευρωπαίων πολιτών. Φαίνεται όμως ότι οι εκπρόσωποι μας στο Ευρωκοινοβούλιο δεν δίνουν προτεραιότητα σε αυτό το ζήτημα. Ενώ οι πολίτες υφίστανται αβάσταχτους φόρους πληρώνοντας αυτοί κάθε φορά τη νύφη, δεν έχουν την ευκαιρία να εκφράσουν άμεσα την άποψή τους ακόμη και για τόσο σοβαρά θέματα, όπως είναι η άμεση παρέμβαση της χώρας τους σε έναν πόλεμο. Δεν είναι μάλιστα λίγες οι περιπτώσεις αντιπολεμικών εκδηλώσεων στην Ευρώπη τα δύο αυτά χρόνια που διαρκεί ο πόλεμος…
Ωστόσο, σε λίγους μήνες έχουμε ευρωεκλογές. Οι ευρωπαίοι πολίτες θα κληθούν να επιλέξουν τους εκπροσώπους τους στην ευρωβουλή. Είναι κρίσιμο αυτή τη φορά να προκύψει μία βουλή που θα νοιάζεται πραγματικά για την ευημερία των πολιτών και θα ακούει τη γνώμη τους για όλα τα σημαντικά θέματα. Είναι επιτέλους καιρός να διεξαχθεί ένας εξονυχιστικός έλεγχος της διαχείρισης των χρημάτων που καταλήγουν στην ΕΕ μέσω του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ) που καθημερινά πληρώνουν οι ευρωπαίοι πολίτες από το 1987. Και είναι πάρα πολλά τα χρήματα αυτά!
